دوستان؛امروز برنامه تیم سازی مشترک فنی و محصول هست.به خاطر همین پشت بام از ساعت ۱۳:۴۵ بسته میشه. خیلی وقت بود این طور دور هم جمع نشدیم. بعد از دورهمی خار ج از شرکت ، مدام کار و کار و کار بود و چالش‌هایی که مغز آدم رو از کار می ندازه این دورهمی ها …
سوره یس قلب قرآن است برای سلامتی و فرج آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، سوره ی یاسین خوانده شود و همچنین برای بارش باران و برف و رفع گرفتاری ها و خنثی شدن فتنه ها ! این سوره رو تلاوت کردم و دوست داشتم با دیگران هم به اشتراک بذارم
بارها خواستم سمت کوبر برم و تمام و کمال باهاش کار کنم منتهی هیچ وقت توجیه مالی مناسب براش پیدا نکردم. این بار اما نیاز شد که به خاطر یک سری تفاوت ها بین محیط توسعه و پروداکشن دنبال یه راه حلی برای شبیه سازی و همسان سازی دو محیط گشتم یه مورد خوب پیدا کردم …
لطفا از الان برنامه ریزی کنید تا از مانده مرخصی‌هاتون تا پایان سال استفاده کنید.
در نظر داشته باشید در صورتی که از مرخصی‌هاتون استفاده نکنید، سوخته میشه.
اگر سوالی داشتید میتونید از ما بپرسید.
یکی از مصاحبه هام با این صحنه روبرو شدم. نمی خوام اسم بیارم ولی واقعا چه حس بدی هست که در محل کار این صحنه رو ببینی. از همون اول می شه حدس زد رفتارها در این سازمان چگونه است
هیچ چکیده‌ای موجود نیست زیرا‌این یک نوشته حفاظت شده است.
روزی چند بار این ضرب المثل رو باید با خودم تکرار کنم. (این از اون نوشته های یهویی م هست) کم گوی و گزیده گوی چون در خیلی موقع ها شده می خواستم صحبت کنم، وسطش یکی مثل مصطفی یا نوا یا
نیروی من، تیم من، دولوپر من، پروژه من، کد من، برند شخصی من، شرکت من، زندگی من، نسبت های آشنایی که یکی یکی شون رو از دست می دی فقط به خاطر اون قسمت «من»! نمی دونم چه سری هست ولی انگار روزگار باهات سر دعوا می افته که هر چی می خوای مال خودت …
مثه صندوق پست الکترونیک (ایمیل) باید یه قسمتی در زندگی درست کرد، که هر چی بخوای داخلش بگی و بنویسی ولی اصلا جدی نگیری بعضی از حرفهام همین طوره مثلا
یه دفعه انگار دیوانه شدم فقط دوست دارم بنویسم