هر چه فکر کنی همونه

می‌خواستم با یه بیتی، شعری از خیام،‌ مولوی و … شروع کنم که متاسفانه چون خیلی وقته مطالعه نداشتم نتونستم.

این نوشته رو برای اونایی که مثل من دنبال هزار راه نرفته و هزار تایید و تمجید هستند منتشر کردم.

خیلی وقتا فکر می‌کنیم، باید یکی یا دو تا یا هزاران آدم کارمون رو تایید کنند تا حقانیت یا درستی کارمون اثبات بشه.

این بر می‌گرده به همون بحث رشد و نیاز انسان به ابراز خودش.

در صورتی که رشد بالایی داشته باشی، خودت رو به آدم‌های معمولی ابراز نمی‌کنی. تو شبکه‌های اجتماعی مثل instagram و twitter و telegram دنبال خودنمایی نمی‌گردی. مثل خیلیا یا برای کسب درآمد یا برای انتشار اخبار مهم و بحث‌های علمی و یا کمک واقعیی به دیگران فعالیت می‌کنی.

گذشته از این‌ها هر چی فکر کنی همونه و با هر درجه رشدی، در هر لحظه هر کاری که می‌کنی، از نظر خودت درسته و شاید بعدا خنده‌ات بگیره یا تاسف بخوری! ولی به هر حال تو اون لحظه درسته. دنبال تایید دیگران نباید بگردی. دیگرانی که خودشون نسبی هستند و شاید اونها اشتباه فکر کنند.

واقع‌بین و منطقی بودن این وسط خیلی کمک می‌کنه. هر چند واقعیت با حقیقت فرق می‌کنه ولی به اون حد از درک و فهم نرسیدم که به جای پرده‌های واقعیت بخوام پرده‌های حقیقت رو کنار بزنم! شما چطور؟

خلاصه مطلب اینکه هر کاری می‌کنید بدون توجه برید جلو! قطعا موفق می‌شید حتی بدون تایید دیگران…