همه چی کم‌کم به روال قبل بازگشت. DNSها، تحریم‌ها، سرعت نت، رفتارها، عادت‌ها و البته غفلت‌ها
تا وقتی جنگ بود، هوشیار بودیم، هدف داشتیم، شک نداشتیم که کوچکترین کارها هم اثر دارد. شب‌بیداری‌هایمان پر از تکاپو و تلاش، بایقین ودور از ریا بود. چشم‌ها نگاهی متفاوت داشت. جوری می‌دید که شاید لحظه‌ای دیگر نباشد. طرف حسابمان دیگر رئیس و کارفرما و مدیر نبود، وجدانی بود، زنده‌تر از همیشه. سخت‌های جنگ، ما را قوی کرد، پول و توجه را کنار گذاشته بودو وجدان و حیات ابدی را به ارمغان آورده بود
هوی را جای هوس، جای بالاتری نشانه رفته بود. آنجا که باید خود را زیر پا می‌گذاشتی، تا دوباره متولد شوی..